Ostatnio dość często miałem okazję rozmawiać ze swoimi znajomymi zatrudnionymi w korporacjach o efektywności pracy i wysiłku wkładanym w to, co robią. Uderzająca, jeśli nie porażająca jest prawidłowość, że w trzech różnych korporacjach ludzie zachowują się niemal identycznie. Rzeczywista długość dnia pracy z reguły nie przekracza 4 godzin, nierzadko wynosi dwie lub trzy. Co to oznacza? Oznacza to tyle, że przez resztę dnia ludzie udają, że pracują (niezastąpione wydaje się radio, iPod itd.).
Problem polega na tym, że moi znajomi nie są leniwi, ani nie mają złej woli. Chodzi o to, że nie są w stanie pracować inaczej. Powodów jet kilka. Źle zorganizowany system i instrumentalne podejście do ludzi (casus tzw. nic-nie-znaczących trybików w maszynie) powoduje, że ludzie nie postrzegają swojej pracy jako sensownej. Co gorsze, pomimo licznych mechanizmów monitoringu i kontroli, podejście takie wcale nie przekłada się na optymalizację poszczególnych zadań. Przychodząc do takiej firmy (niekoniecznie musi to być korporacja, choć akurat tutaj mechanizmy o których mówimy mają zdecydowanie najbardziej sprzyjające warunki rozwoju) od razu widać, że wiele rzeczy można by zrobić lepiej lub szybciej... Problem polega na tym, że wtedy inni w porównaniu do naszej efektywności wyglądaliby bardzo słabo. Dochodzi więc do nieformalnej (choć zdarza się, że zupełnie formalnej) umowy między pracownikami na niższych szczeblach aby "trzymać pewien poziom". Co na to menadżerowie? Cóż, pośród nich panuje często bardzo podobna solidarność - nikt przecież nie chce, żeby inni przez niego wyglądali źle. W tego rodzaju kulturze organizacyjnej tracą wszyscy - inwestorzy, właściciele, firma, klienci i wreszcie również sfrustrowani pracownicy. Dwójka z trójki moich znajomych między innymi z tego powodu planuje odejście z firm.
Taka sytuacja pokazuje, że ludzie lubią pracować, ale bardzo często źle zorganizowane systemy zarządzania firmami po prostu im to uniemożliwiają.
czwartek, 5 czerwca 2008
Równanie do dołu
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
4 komentarze:
Jak się okazuje, w USA to ponoć standard. Polecam artykuł: http://www.kenrockwell.com/business/two-hour-rule.htm
Nie wiem czy ludzie lubią pracować ale z moich obserwacji wynika, że chcą pracować. Pracuje teraz w firmie gdzie jest taki bałagan, że często nie mamy nic do roboty przez cały dzień. Ostatnio moja koleżanka z nudów zniszczyła w niszczarce wszystkie zaległe dokumenty - wyniosła chyba z 10 worków. I mimo, że nam płaca za nic nie robienie, ludzie szukają innej pracy, bo chcą się uczyć, rozwiać, lub po prostu chcą by im dzień mijał szybciej. Mało tego, wszystkich taka sytuacja niesamowicie frustruje.
dla mnie to sygnal ze nic sie w ludzkichj glowach nie dzieje jesli musza pracowac zeby zabic te cisze. Jak sie nie rpacuje to mozna sie pozastanawiac nad sprawami wazkimi i blahymi ale istotnymi dla osoby a nie dla korporacji.
moim zdaniem oceniłeś moja wypowiedz dość powierzchownie. Owszem mozna myśleć nad sobą ale nie po zatrudniłam sie w korporacji żeby się gapić przez kilka godzin w sciene i zastananwiac nad sensem życia. Tylko po zeby sie rozwijac i zdbywac doswiadczenie zawodowe. I to jest sedno całej kwestii.
Prześlij komentarz